ΤΩΡΑ ΞΕΡΕΙΣ

Όλοι έχουμε ζήσει τον έρωτα σε κάποια φάση της ζωής μας.



Άλλοι πολύ νωρίς και άλλοι πολύ αργά.


Κανείς ποτέ δεν κατάφερε να μετρήσει ποιο από τα δύο φύλα


μπορεί να αγαπήσει πιο δυνατά.


Αυτό όμως που έχει σημασία


είναι δεν είναι πόσο πονάει όταν κάποιος λείπει.


Δεν έχει σημασία ποιος φεύγει πρώτος αλλά ποιος ξεχνά τελευταίος.


«Τώρα που λείπεις από τη ζωή μου



έχω τόσο ανάγκη να σου μιλήσω όσο ποτέ άλλοτε


Μπήκες σε μια ζωή που ήταν ήδη «ρυθμισμένη»


με τους γνωστούς κανόνες αποδοχής


και που βάδιζε σύμφωνα με τα «πρέπει» των άλλων και τα δικά μου.


Με έμαθες ξανά να ανοίγομαι,


να αφήνω την καρδιά μου να αισθάνεται,


κατάφερες μετά από πάρα πολύ καιρό να την κάνεις να χτυπά πιο δυνατά.


Το πώς σε γνώρισα δεν έχει σημασία.


Τώρα μάλιστα που τα βλέπω εξ αποστάσεως


τα πράγματα ήταν γραφτό να γίνει έτσι.


Τόσος καιρός, τόσοι μήνες και χρόνια που πέρασαν


όλη μου η ζωή προετοιμαζόταν να σε γνωρίσω.


Κι όταν αυτό έγινε όλα ήταν πιο ξεκάθαρα.


Σε περίμενα αλλά δεν το ήξερα.


Σε αγαπούσα αλλά δεν σε γνώριζα.


Μόνο έτσι θα μπορέσω να βάλω λίγη λογική


σε όλη την τρέλα του έρωτα που με κυρίευσε.


Χωρίς αναστολές, ηθικούς φραγμούς, χωρίς τύψεις.


Αισθανόμουν τόσο καλά με μένα και τους άλλους που με τρόμαζε αυτό.


Το νόμιζα ανεξήγητο. Όχι πια, όμως


Αισθανόμουν ότι είχα το άλλο μου μισό απέναντί μου.


Το άλλο μισό από τον εαυτό μου.


Ήσουν εκεί να μιλήσουμε για τόσα θέματα


που έπαιρναν τόσο πολύ σημασία επειδή ήμασταν μαζί.


Επειδή τα κουβεντιάζαμε μαζί.


Και υπήρχαν και άλλα τόσα που δεν τα μιλήσαμε


ποτέ γιατί δεν χρειαζόταν.


«Οι πραγματικές συζητήσεις ανάμεσα


σε μένα και σένα είναι οι σιωπές.


Αυτό που μετράει δεν είναι αυτό που λέμε


αλλά αυτό που δεν χρειάζεται να πούμε.


» Θυμάσαι;


Όταν οι καρδιές μιλούν απλά το συναίσθημα ακούει..


Με έμαθες να ονειρεύομαι.


Με προκάλεσες να κάνω όνειρα


που δεν είχα το δικαίωμα αλλά νόμιζα


και ούτε τη δύναμη να κάνω πράξη.


Κι όμως ήσουν πάντα εκεί να μου δείξεις ότι έκανα λάθος.


«Υπομονή» έλεγες,


«λίγο χρόνος χρειάζεται και όλα θα γίνουν»


. Κι έτσι με έμαθες να κάνω όνειρα


. Να βάζω στόχους, που είχαν άμεση σχέση με σένα πια.


Να σε δω, να σε ακούσω, να σε αγγίξω..


Να κάνω πράξεις όσα αισθανόμουν τύψεις να πω..


Ήθελα να σου δείξω.. Ότι είσαι το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου


. Γιατί το έζησα χωρίς την τρέλα της νιότης


και χωρίς τη δικαιολογία της ανωριμότητας.


Διάλεξα να σου μιλήσω, να γίνω κι εγώ ένα όνειρο δικό σου,


να είμαι εκείνη που θα σκέφτεσαι και θα χαμογελάς.


Ξαφνικά ήθελα να είμαι τα πάντα&


Όλα εκείνα που σε τριγυρίζουν


και παίρνουν αγάπη και φροντίδα από την ύπαρξή σου.


Ήθελα να είμαι τα άψυχα που απλά υπάρχουν


και τα έμψυχα που γεμίζουν από την παρουσία σου.


Μπορούσα να γίνω τα πάντα.


Αν ήμουν ποτάμι θα ήμουν η ορμή του, αν ήμουν ήλιος θα ήμουν η ζεστασιά του,


αν ήμουν ουρανός θα ήμουν η απεραντοσύνη του,


αν ήμουν νύχτα θα ήμουν τα αστέρια της,


μόνο και μόνο επειδή ήρθες στη ζωή μου και σε αγάπησα.


Ανάμεσα στις φορές που έφευγες και γύριζες ξανά


ακόμα και μέσα στην απογοήτευσή μου,


έβλεπα πόσο το πολεμούσες να μη γίνει έτσι..


Ήσουν εκεί και ήμουν εδώ.


Κι αν για μας κάποιος από τους δύο ήταν σε λάθος μέρος για όλους


τους υπόλοιπους ήταν υποχρέωσή μας να είμαστε έτσι.


Ξέρω ότι παραπονέθηκα πολλές φορές.


Κατά βάθος όμως ήμουν καλά.


Ένοιωθα καλά που ήξερα πως είσαι εκεί για μένα.


Πως σκεφτόσουν κι εσύ ότι κι εγώ.


Που ένοιωθες κι εσύ ότι ένοιωθα κι εγώ


.Που είχες την ίδια λαχτάρα με μένα,


που μου πρόφερες τα όνειρα που είχες για μένα


να γίνουν και δικά μου για σένα.


Ακόμα και τις φορές που ήθελα να υποβιβάσω αυτό που ζούσαμε,


η σκέψη σου ήταν τόσο κοντά σε μένα


που την ένοιωθα να με μαλώνει για αυτά που σκεφτόμουν.


Όλα μου ψιθύριζαν ότι είμαστε μαζί, άρα όλα ήταν πιθανά.


«Δεν με ενδιαφέρει πότε θα γίνουν.


Με νοιάζει το ότι θα γίνουν» έλεγες και με αποστόμωνες για μια ακόμη φορά.


Κι έτσι με έμαθες να ελπίζω.


Γιατί όχι, άλλωστε; Αναζητούσα κάτι που μπορούσα να το κάνω πραγματικότητα,


κι ως δια μαγείας(;) υπήρχε άλλη μια καρδιά στον κόσμο


αυτό που ήθελε ακριβώς τα ίδια με μένα.


Και έβρισκα τη δύναμη από την αγάπη σου

Μου έμαθες τη χαρά του να βγαίνουν οι ελπίδες νικητές


σε όλα τα αντίξοα μονοπάτια που διάλεγα.


Μπορούσα.. Κι όσο ήλπιζα και ήσουν κοντά μου,


τόσο γίνονταν όλα πιο αληθινά..


Και τώρα έφυγες.


Ήρθε η ώρα να θυμηθείς τι είχες πριν από μένα.


Κι εγώ είμαι μια γυναίκα που δεν βάζει ποτέ διλήμματα.


Σου είχα δώσει το λόγω μου ότι δεν θα σε έβαζα ποτέ σε κίνδυνο.


Οι περιστάσεις όμως με έβγαλαν ψεύτρα


και αυτό με πονάει πιο πολύ.


Ότι αυτό που για μένα , αν το έκανα,


θα ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη της αγάπης μου,


δεν είχα τη δύναμη να το κάνω.


Και τώρα που περνάς μια θύελλα είσαι μόνος..


Και δεν το αντέχω.


Δεν είμαι εκεί να σου δώσω ούτε κουράγιο ούτε ελπίδα..


Δεν είμαι εκεί να μοιραστώ το βάρος


που σου προκάλεσα έστω και άθελά μου.


Και χάθηκες.. Κι ήρθαν οι δύσκολες νύχτες


που η παρουσία της απουσίας σου ήταν τιμωρός για όλα όσα ονειρεύτηκα.


Ήταν άραγε και ο δικός μου τρόπος να πληρώσω το τίμημα;


Και συνέχισα να ελπίζω..


Αμέλησες να μου πεις για το πώς αντέχεται ο πόνος


όταν οι ελπίδες είναι μάταιες..


Όμως.. κι αυτό γίνεται σιγά σιγά..


Και τραγική ειρωνεία πάλι εσύ μου το μαθαίνεις


Αν κάποια στιγμή μπορέσεις να αφήσεις


ξανά την καρδιά σου ελεύθερη,


θα νοιώσεις τη σκέψη μου να είναι δίπλα σου


Μου λείπεις


Λείπει ένα κομμάτι της ζωής μου που το θέλω πίσω.


Αλλά το κρατώ κρυφό γιατί έτσι πρέπει.


Τώρα μόνο όσο περισσότερο λείπω από τη ζωή σου


μπορώ να σου δείχνω το πόσο σε αγαπώ!


Και ειλικρινά αγωνίζομαι για να το κάνω αυτό


Χαμογέλα ψυχή μου


ξανά.. Όπως σε είδα προχτές κρυφά.. Αυθόρμητα, αβίαστα


Ακόμα κι αν δεν ήμουν εγώ η αιτία


που προκάλεσε αυτό το χαμόγελο.


Εμένα θα μου κάνει πάντα καλό.


Δεν θα σου πω αντίο;


Αυτό το λένε στη δική μας περίπτωση


όσοι δίνουν ένα δίνουν ένα τέλος.


Εσύ κι εγώ, δεν τελειώσαμε ακόμα.»

ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ

ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ ΠΙΤΣΑΣ ΤΟ 2016

Τηλεφωνήτρια : "Pizza Hut, καλησπέρα σας."

Πελάτης : "Καλησπέρα, θα ήθελα να δώσω μια παραγγελία."

Τηλεφωνήτρια : "Θα μπορούσα να έχω τον ΕΑΤ σας, παρακαλώ;"

Πελάτης : "Τον Εθνικό Αριθμό Ταυτοποίησής μου (National ID Number), ναι, μια στιγμή, ορίστε, είναι ο 6102049998-45-54610."

Τηλεφωνήτρια : "Ευχαριστώ, κύριε Sheehan. Λοιπόν η διεύθυνσή σας είναι 1742 Meadowland Drive, και ο αριθμός τηλεφώνου σας 494-2366. Το επαγγελματικό τηλέφωνό σας στην Lincoln Insurance είναι 745-2302 και ο αριθμός του κινητού σας 266-2566. Από ποιον αριθμό καλείτε ;"

Πελάτης : "Εεε; Είμαι στο σπίτι. Από πού τις βγάζετε όλες αυτές τις πληροφορίες;"

 Τηλεφωνήτρια : "Είμαστε συνδεδεμένοι με το σύστημα, κύριε." 

 

Πελάτης : (Στεναγμός) "Α μάλιστα ! Θα ήθελα δύο σπέσιαλ πίτσες με κρέας..."

Τηλεφωνήτρια : "Δεν νομίζω ότι θα ήταν καλή ιδέα, κύριε."

Πελάτης : "Α μπα;"

Τηλεφωνήτρια : "Σύμφωνα με τον ιατρικό σας φάκελο, υποφέρετε από υπέρταση και το επίπεδο της χοληστερόλης σας είναι υψηλό. Η ασφάλεια περίθαλψης που έχετε σας απαγορεύει μια τόσο επικίνδυνη για την υγεία σας επιλογή."

Πελάτης : "Αϊ ! Τι μου προτείνετε λοιπόν; "

Τηλεφωνήτρια : "Μπορείτε να δοκιμάσετε την Πίτσα Λάιτ με γιαούρτι σόγιας. Είμαι σίγουρη ότι θα σας αρέσει πολύ."

Πελάτης : "Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι θα μου αρέσει αυτή η πίτσα; "

Τηλεφωνήτρια : "Συμβουλευτήκατε τις 'Νόστιμες συνταγές με σόγια' στη βιβλιοθήκη της περιοχής σας την περασμένη εβδομάδα, κύριε. Εξ ου και η πρόταση μου."

Πελάτης : "Καλά, εντάξει. Δώστε μου δυο, οικογενειακό μέγεθος. Τι οφείλω;"

 Τηλεφωνήτρια : "Πραγματική ευκαιρία για σας, τη σύζυγό σας και τα τέσσερα παιδιά σας, κύριε. Οφείλετε 49,99 $."

Πελάτης : "Να σας δώσω τον αριθμό της πιστωτικής μου κάρτας."

Τηλεφωνήτρια : "Λυπάμαι, κύριε, αλλά φοβάμαι ότι θα πρέπει να πληρώσετε μετρητοίς. Το υπόλοιπο της πιστωτικής σας κάρτας έχει υπερβεί το όριο ".

Πελάτης : "Θα πάω να βγάλω μετρητά από το μηχάνημα προτού έρθει ο υπάλληλός σας."

Τηλεφωνήτρια : "Ούτε αυτό είναι δυνατόν, κύριε. Ο τραπεζικός σας λογαριασμός είναι ακάλυπτος." 

 

Πελάτης : "Να μη σας ενδιαφέρει. Εσείς στείλτε μου τις πίτσες. Θα έχω τα μετρητά. Πόσην ώρα θα πάρει; "

 Τηλεφωνήτρια : "Έχουμε μια μικρή καθυστέρηση, κύριε. Θα είναι στο σπίτι σας σε 45 λεπτά περίπου. Εάν βιάζεστε, μπορείτε να έρθετε να τις πάρετε, αφού βγάλετε τα μετρητά, αλλά η μεταφορά πίτσας με μοτοσυκλέτα είναι τουλάχιστον ακροβασία. "

Πελάτης : "Πως ξέρετε ότι έχω μηχανή;"

Τηλεφωνήτρια : "Βλέπω εδώ ότι επειδή δεν καταβάλατε εμπρόθεσμα τις δόσεις, το αυτοκίνητό σας έχει κατασχεθεί. Αλλά η Χάρλεϊ έχει εξοφληθεί, οπότε απλώς συνεπέρανα ότι θα την χρησιμοποιούσατε."

Πελάτης : "@#%/$@&?#!"

Τηλεφωνήτρια : "Σας συμβουλεύω να παραμείνετε κόσμιος, κύριε. Έχετε ήδη καταδικαστεί τον Ιούλιο του 2006 για προσβολή οργάνου της τάξεως."

 Πελάτης : (Άφωνος)

Τηλεφωνήτρια : "Κάτι άλλο κύριε;"

Πελάτης :, "Όχι τίποτα. Α ναιμην ξεχάσετε τα δυο λίτρα δωρεάν Κόκα Κόλα μαζί με τις πίτσες, σύμφωνα με τη διαφήμισή σας." 

 

Τηλεφωνήτρια : "Λυπάμαι, κύριε, αλλά υπάρχει ρήτρα στη διαφήμισή μας που μας απαγορεύει να προσφέρουμε δωρεάν αναψυκτικά σε διαβητικούς."

ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ

Σου χάρισα ένα αστέρι...το αστέρι μου..
Σου είπα να το έχεις πάντα μαζί σου..
Σου είπα πόσο το αγαπώ.....πόσο σε αγαπώ.....

Τρόμαξες...

‘Εφυγες και το πήρες μαζί σου.

 
Επέστρεψες.

Μου το πέταξες στα πόδια σπασμένο...
Μου είπες πως δεν λειτουργεί...
Προσπάθησες να του αλλάξεις μπαταρίες γιατί δεν έλαμπε...
λες και ήταν φακός...

 
Σε ρώτησα πώς 

έσπασε και μου είπες πως το πετούσες ψηλά,
για να δεις αν θα λάμψει,
μου είπες πως το χρησιμοποίησες ως μπάλα όταν βαριόσουν,
μου είπες πως όταν πήγες να το χαρίσεις αλλού,
εκείνη τι στιγμή αυτό απο μόνο του έσπασε...

 

Το αστέρι μου, ήταν μπρος στα πόδια μου βρώμικο και σπασμένο.
Το μάζεψα, το κόλλησα το καθάρισα...
Φαίνεται το σπάσιμο και έχει μία ακαθόριστη θαμπάδα
μα...
μα είναι και πάλι δικό μου...
λάμπει και πάλι...

Την επόμενη φορά θα χαρίσω μία φωτογραφία του...