#post-footer-autor { width: 90%; height: 67px; background: #e6e6e6; border:3px solid #b3b3b3; margin: 8px 0px 8px 0px; font-family: 'Trebuchet MS',Trebuchet,Arial,Verdana,Sans-serif; } #autor-img { /* Avatar */ width: 54px; height: 54px; background: #fff; float: left; margin: 7px; } #autor-box { padding-right: 5px; margin: 0px; } #autor-box p{ / * Style text description * / font-size: 12px; padding: 10px; margin: 0; text-align: justify; text-transform: normal; color: #666666; } #autor-box a{ / * Style linked text * / color: #000fcc; text-decoration:none; } #autor-box a:hover { color:#7780ee; text-decoration:underline; }

ΜΠΑΡΑ ΜΕΝΟΥ ΜΕ ΚΑΡΤΕΛΕΣ

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ



Ένα γράμμα, ένα τσιγάρο, και λίγο ποτό. 
Η νύχτα γλυκιά με την απουσία σου. Γλυκιά, σε αυτά που με κάνουν να θυμάμαι, μα και σκληρή. Κρύα.. Τις ώρες εκείνες που μέσα στη θολή μου θλίψη, 
πιστεύω πως είσαι κάπου εκεί και χαμογελάς.. Σου μιλώ, και δεν απαντάς. Και γω ξυπνάω.. στην πραγματικότητα που δε γράφει το όνομά σου.
Μερικές φορές σκέφτομαι, πως αν είχα 

μια δεύτερη ευκαιρία, ίσως έκανα πάλι τα ίδια λάθη.. Να περιμένω να καταλάβεις πιο πολλά από όσα δείχνω, να διαβάσεις την σκέψη... τις ανάγκες μου. Έτσι είμαι... Μπορώ να αλλάξω μόνο για λίγο, μα ο χρόνος ξαναφέρνει στο φως όλες τις κακές μας συνήθειες. Έπειτα, ούτε εγώ μπόρεσα να διαβάσω εσένα. Ακόμη και κείνη την μέρα της έκρηξης, την μέρα που έχανα κάτω από τα πόδια μου ό,τι τυφλός θεωρούσα 

δεδομένο. Εσένα.. την ζωή μου κοντά σου.

Το ξέρω πια, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όλα πρέπει να κερδίζονται ξανά και ξανά... να χτίζουμε διαρκώς καινούργια γεφύρια. Κι όμως , ακόμη δεν ξέρω αν μπορεί να με ωφελήσει αυτή η γνώση. Αν μου έκανε καλό. Μπορώ να προσπαθήσω, μα αληθινά δεν ξέρω πόσο.. το χειρότερο, τρύπωσε μέσα μου ο φόβος. Η αμφιβολία. Και αν ακόμα γυρίσεις, το δηλητήριό του θα μετριάζει την χαρά. Και δεν θα είναι χαρά, κι ας μην είναι κι ο θάνατος που νιώθω..
Θέλω ακόμα να σου πω, πως για τα πιο μεγάλα ταξίδια, φτάνει μια αγκαλιά, μόνο. Πως, κάθε φορά που γυρνάς την πλάτη, ότι και να σε ανάγκασε, χάνεις ένα κομμάτι από τον καλύτερο εαυτό σου, Και βάζεις υποθήκη την ζωή σου στην μοναξιά... Πως φταις κι εσύ, όσο εγώ. Ίσως περισσότερο, γιατί δεν μου φανέρωσες πόσο πολύ πονάς.. Άφησες να γεννηθεί και να μεγαλώσει ένα ποτάμι υπόγειο, που στο τέλος σάρωσε τα πάντα. Το άκουγες τις νύχτες που κοιμόσουν πλάι μου. Και σφράγιζες την ψυχή σου να μη το ακούσω.. καλοπροαίρετα ίσως.. και να η κατάληξη.
Σε θέλω τόσο πολύ, κι όμως δεν είμαι πια σίγουρος.. Είμαι ωστόσο βέβαιος πως θέλω πάλι να προσπαθήσουμε. Κι ας ξέρω, πως μπορεί να μην οδηγήσει πουθενά...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

XIONI

ΑΡΑΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ

FACEBOOK

whos.amung.us - visitor maps

HOROSKOP

ΠΟΣΟ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙΣ %