Με πονάει ρε μαμά ...

Μαμά , θέλω να σου μιλήσω απόψε ... Θέλω , να σου πω ό,τι απλά δεν μπορώ γιατί φοβάμαι πως δεν θα καταλάβεις ... Όπως , τότε στην Δ΄ δημοτικού ... Θυμάσαι ; Είμαι , σίγουρη πως όχι . Όμως , εγώ δεν θα ξεχάσω ποτέ όσα χρόνια κι αν περάσουν , αυτή η νύχτα θα μείνει καρφωμένη στον τοίχο του μυαλού μου για πάντα με το πιο έντονο χρώμα να μου θυμίζει ό,τι δεν θέλω να θυμάμαι μαμά ... Γιατί , θυμάμαι . Θυμάμαι , τα αδέρφια μου και τον πατέρα μου στο σαλόνι να παρακολουθούν τηλεόραση κι εσένα στο δωμάτιό σου , καθιστή στην παλιά , ξύλινη καρέκλα της ραπτομηχανής ... Θυμάμαι και ΄μένα ... Με θυμάμαι , καθιστή στο κρεββάτι να σε κοιτώ και να θέλω να σου μιλήσω για ό,τι τότε φοβόμουν ... Τον θάνατο . Θυμάμαι , τις λέξεις να βγαίνουν με δισταγμό από τα χείλη μου . Σκεφτόμουν ΄μέρες το πως να σου το πω . Αναρωτιόμουν , τι λέξεις έπρεπε να βρω και σε τι σειρά να τις βάλω ώστε να να έφτιαχνα μια πρόταση από την οποία θα μπορούσα να σου πω τα συναισθήματά μου . Μετά από κόπο για το παιδικό μου μυαλό τις βρήκα και οι λέξεις έγιναν μια τρεμάμενη φωνή που δεν κατάφερε να σε συγκινήσει όμως , όπως ούτε και να καλύψει τον ήχο εκείνο της ραπτομηχανής και της βελόνας που τρυπούσε το ύφασμα και μαζί όλο μου το είναι ... Ακόμη , λέξεις ψάχνω μαμά . Ακόμη , μετά από το πέρασμα τόσων χρόνων . Ακόμη ψάχνω να βρω ένα τρόπο να σου πω ό,τι φοβάμαι . Ένα τρόπο που θα το καταλάβεις όμως . Θα καταλάβεις το πόσο μεγάλη ανάγκη έχω την αγκαλιά και την κατανόησή σου . Μα , μάταια ... Ό,τι κι να πω κι ό,τι κι αν κάνω , τίποτε δεν σε κάνει να καταλάβεις αυτό που τόσο προσπαθώ να σου πω . Δεν είμαι καλά μαμά ... Σου το ΄χω πει και δείξει τόσες φορές όμως εσύ δεν λες να το πιστέψεις ή δεν θέλεις ... δεν ξέρω ! Βλέπεις , έχεις μεγαλώσει στο χωριό και το μέσα σου αν και πλησιάζεις στα 60 είναι τόσο αγνό ακόμη που πιστεύεις ό,τι παντού υπάρχει αγάπη και πως εάν υπάρχει ένα πιάτο φαγητό μπροστά μου τότε αυτό σημαίνει πως είμαι και καλά μέσα μου ... Μα , δεν είναι έτσι ρε μαμά ... Δεν είναι έτσι και πρέπει να το καταλάβεις πριν να είναι αργά . Γιατί , σήμερα παρ ολίγο να είναι μαμά κι ας μη το ξέρεις ίσως γιατί ζήτησα να μη σου πουν τίποτα . Ναι , μαμά ... Ξέρω . Ούτε κι εγώ φανταζόμουν ποτέ ό,τι θα ερχόταν η στιγμή που μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας θα βρισκόμουν μπροστά από μια οθόνη να σου γράφω κάτι που δεν θα διαβάσεις ποτέ ... Να όμως , που το κάνω ! Το κάνω γιατί η ανάγκη μου να σου μιλήσω είναι τόσο μεγάλη που ο συνηθισμένος κόμπος στο λαιμό γίνεται ολοένα και πιο ασφυκτικός και δεν τον αντέχω άλλο πια !!! Πριν από λίγες μόλις ώρες βρέθηκα στο πάτωμα του σπιτιού μου κρατώντας στο ένα χέρι ένα μπουκάλι νερό και στο άλλο τα χάπια ... Αυτή τη φορά δεν φοβήθηκα . Δεν δείλιασα . Δεν σε σκέφτηκα . Δεν άφησα τον εαυτό μου να σκεφτεί τίποτε άλλο πέρα από εκείνον ... Δεν είδα φως , ούτε περπάτησα μέσα σε τούνελ . Δεν είδα κανένα χέρι να ζητάει να του δώσω το δικό μου , μα , ούτε και κάποιο άλλο να το αρπάζει με βιαιότητα ... Είδα , απλά , τον εαυτό μου να περιμένει να σβήσει έχοντας ήδη τα μάτια μου κλειστά ... Τόσο πολύ το ήθελα ! Μα , ο ήχος από το χτύπημα στην πόρτα δεν μ΄ άφησε να τα κρατήσω κλειστά για πάντα ... Ήρθε , ο μπαμπάς μαμά ... Ναι , ο μπαμπάς . Εκείνος , που κάποτε θέλησε να με σκοτώσει τώρα είχε έρθει να με βοηθήσει και το έκανε με τον δικό του τρόπο . Μα , δεν μου αρκεί ρε μαμά ... Τίποτε , δεν μου αρκεί πια θαρρώ ... Ούτε καν αυτή η γαμημένη λέξη που πέρυσι αν και απεχθανόμουν ήθελα να την ακούσω . Αυτό το " όλα θα πάνε καλά " ... Το άκουσα τόσες φορές σήμερα ως τώρα όπως και το ό,τι ο τρόπος που αντιμετώπισα την κατάσταση ήταν ανώριμος ... Τι, λες ρε κοπελιά ; Αυτό , ήθελα να πω στην απέναντι γραμμή του τηλεφώνου ... Ήθελα , να της πω ό,τι έχει πολύ μεγάλο θράσος για να το λέει εκείνη σε ΄μένα και μετά από τόσα όσα έχω περάσει . Ναι , γιατί κάποιοι που τα βρίσκουν όλα έτοιμα και έχουν μάθει να πατούν επί πτωμάτων για να ανέβουν τα σκαλιά πιο γρήγορα ενώ άλλοι τα ανεβαίνουν έπειτα από πολύ κόπο και ιδρώτα έχουν πολύ μεγάλο θράσος ρε φίλε και γλώσσα επίσης !!! Με πονάει αυτό ρε μαμά . Με πονάει να βλέπω κοριτσάκια και αγοράκια να τα έχουν όλα στο χέρι και να κρέμονται από την φούστα της μαμάς και το παντελόνι του μπαμπά για να μην εκφραστώ όπως έχω μάθει !!! Με πονάει να έχουν την δυνατότητα να σπουδάσουν και να μη την εκμεταλλεύονται . Να μην αρπάζουν την ευκαιρία από τα μαλλιά και να ζουν το όνειρο ! Ναι , με πονάει ! Με πονάει να θέλω να σπουδάσω και να μη το κάνω όχι γιατί δεν έχω όνειρα αλλά γιατί δεν έχω αυτή την οικονομική δυνατότητα που έχουν αυτοί οι άλλοι και που για να την αποκτήσω πρέπει να γαμηθώ στη δουλειά για να μαζέψω χρήματα που πάντα θα ξοδέψω στο κάθε εμπόδιο που θα βρεθεί στον δρόμο μου ... Με πονάει που κάποιοι νομίζουν πώς μπορούν να αγοράσουν την ψυχή μου και με πονάει ακόμη πιο πολύ που με ανάγκασαν να προσπαθώ να την δώσω αφιλοκερδώς στον διάολο ... Α , ρε μάνα πόσο με πονάει ... Με πονάει ρε μαμά ... Με πονάει να παλεύω για μια ζώη που δεν ζήτησα να ζήσω και που δεν ονειρεύτηκα ! Μια ζωη δίχως την οικογένειά μου δίπλα μου και τα όνειρά μου σε μια μικρή σκληρή πραγματικότητα ... Α , ρε μαμά πόσο πονάει ...